Het boek “Check it out” stuurt in de richting van theïstisch evolutionisme

Dit jaar is het handboek “Check it out” verschenen. Het is een leidraad voor het houden van gesprekken met jongeren over vragen rondom geloof en wetenschap. Een belangrijk onderdeel is de vraag naar het ontstaan van het heelal en naar het ontstaan van het leven en de soorten.

Het boek is uitgegeven door Jongbloed in nauwe samenwerking met ForumC. Extra materiaal voor de gesprekken staat op de site van ForumC. Het is geschreven door René Fransen.

1. Het boek claimt dat het neutraal is

Fransen beweert dat het boek neutraal is in de discussie tussen de theïstische evolutionisten en de creationisten. In de inleiding staat: “Het is niet de bedoeling om de deelnemers een bepaalde kant op te sturen” (p.4)

In werkelijkheid stuurt het boek de deelnemers voortdurend in de richting van het theïstisch evolutionisme.

2. Volgens het boek staan de oerknal en de evolutie vast

Het boek gaat er simpelweg vanuit dat het heelal begonnen is met de oerknal, miljarden jaren geleden en dat het leven op aarde spontaan is ontstaan. En dat de biologische evolutie vast staat.

Hieronder staan enkele citaten uit het boek:

“De oerknal waarmee ons heelal volgens de wetenschap is ontstaan …”

(p.30)

“Volgens de wetenschap is de aarde en het leven daarop flink ouder dan zesduizend jaar. Dat bleek al aan het begin van negentiende eeuw, toen de geologie zich als wetenschap begon te ontwikkelen … ” (p.72)

“De evolutietheorie is de wetenschappelijke verklaring van de verscheidenheid aan levensvormen” (p.69)

“Wetenschappers zijn het er bijna allemaal over eens dat het leven op aarde in een periode van miljarden jaren is geëvolueerd. Ook heel veel christenwetenschappers hebben die mening.” (p. 71)

“De wetenschappelijke verklaring voor de verscheidenheid aan levensvormen die we zien op aarde, is de evolutietheorie, die uitgaat van natuurlijke selectie.” (p. 69)

Na dit citaat legt Fransen uit hoe natuurlijke selectie werkt, aan de hand van een voorbeeld. Roofdieren eten de sloomste herten op. De snelste herten blijven leven. Deze herten krijgen de meeste jongen, die ook weer snel zijn. Zo krijg je steeds meer snellere herten. Na dit voorbeeld zegt Fransen: “Bijna alle biologen zullen je zeggen dat op deze manier ook totaal nieuwe soorten kunnen ontstaan. Daar is veel indirect bewijs voor. Wetenschappers zijn het er daarom bijna allemaal wel over eens dat het leven op aarde in een periode van miljarden jaren is geëvolueerd.” (p. 69)

“In de Bijbel staat dat God alles schiep: door te spreken, door mensen en dieren uit de aarde te vormen. De wetenschap vertelt een ander verhaal. Leven is ooit, lang geleden, spontaan ontstaan uit levenloze materie. En daarna heeft het zich ontwikkeld, het is geëvolueerd van simpele microben tot eikenbomen.” (p. 71)

Tot zover deze citaten.

Het is ongelofelijk dat René Fransen aan het begin stelt dat het boek neutraal is. Het boek presenteert de bigbang theorie, het oersoep verhaal en de evolutie van de soorten, als door de wetenschap vastgestelde en onbetwijfelde feiten (1).

Het boek stelt vast dat ‘de wetenschap zegt’ dat het leven in het verleden ooit spontaan ontstaan is uit levenloze materie. Ik herhaal het citaat van pagina 71: “De wetenschap vertelt een ander verhaal. Leven is ooit, lang geleden, spontaan ontstaan uit levenloze materie”. Dit is het oersoep verhaal. De creationisten hebben ijzersterke argumenten tegen het oersoep verhaal. Ze wijzen op feiten die het oersoep verhaal onmogelijk maken (2). Maar daar wordt in het boek niets over gezegd.

De boodschap aan de jongeren uit orthodox christelijke achtergrond is duidelijk. Je bent echt een zonderling als je tegen de wetenschap in durft te gaan. Dus jongelui, geloof het maar, de wetenschap zegt dat evolutie een feit is. Maak je geen zorgen over de Bijbel, want, zo schrijft Fransen, er zijn ook heel veel christenwetenschappers die in de evolutie geloven (p. 71). Je kunt best christen zijn en toch in de evolutie geloven. Hij zegt er niet bij dat deze christenen allemaal, zonder uitzondering, de onfeilbaarheid van de Bijbel verwerpen. En dat deze christenen menen het beter te weten dan Jezus en de apostel Paulus, want die gingen uit van de letterlijke interpretatie van Genesis 1 en 2 (3).

3. De visie op de Bijbel, die in het boek wordt uitgedragen

De Bijbel is niet onfeilbaar

Keer op keer hamert Fransen er op dat de Bijbel niet onfeilbaar is. Enkele citaten:

“Maar hoe zit het dan met de Bijbel als ’Gods woord’? Je zou zeggen dat Gods woorden geen fouten bevatten. Maar er staat nergens in de Bijbel dat dit boek foutloos is …” (p. 56)

“Het lijkt er op dat de Bijbel die wij nu lezen niet foutloos is ….” (p. 56)

“Deel hoe jullie je door de Bijbel, die niet foutloos of historisch correct is, je laten voeden en onderrichten.” (p. 54)

“De Bijbel is betrouwbaar, maar dat is wat anders dan foutloos” (p. 56)

Om theïstische evolutie met de Bijbel te kunnen combineren, moet je de onfeilbaarheid van de Bijbel loochenen. Dat is onvermijdelijk, want net als alle andere theïstisch evolutionisten verwerpt Fransen uitspraken van Jezus en Paulus als onjuist. Hij moet daarom wel de stelling verdedigen dat er fouten in de Bijbel staan.

Zoals hierboven, bij punt 2, is vermeld, gaan Jezus en Paulus uit van de letterlijke uitleg van Genesis 1 en 2. Het boek verwerpt dat als fout. Maar daar blijf het niet bij. Als theïstisch evolutionist moet Fransen ook de letterlijke uitleg van de zondeval uit Genesis 3 ontkennen. De apostel Paulus schrijft in Romeinen 5:12 dat door de zonde van één man (Adam) de dood de wereld is binnen gekomen. De dood is volgens Paulus het gevolg van de eerste zonde van Adam. Ook dit wordt door het boek als fout, als niet waar, verworpen. Immers, het boek beweert dat het wetenschappelijk vaststaat dat de mensen zijn ontstaan door een lang proces van mutatie en natuurlijke selectie. Een proces waarin de dood een grote rol speelt. De eerste mensen waren dus al sterfelijk voordat er een zondeval was.

Om te kunnen beweren dat Jezus en Paulus zich hebben vergist toen ze uitgingen van de letterlijke interpretatie van Genesis 1 en 2, probeert Fransen met verschillende argumenten aan te tonen dat de Bijbel niet onfeilbaar is. Hieronder worden enkele van zijn aanvallen op de onfeilbaarheid van de Schrift besproken.

Tegenspraken in de Bijbel

Fransen wijst op tegenspraken in de Bijbel (pp. 55,56). Hij noemt er enkele. Waarom wijst hij op deze veronderstelde tegenspraken? Als twee verslagen elkaar tegenspreken, kunnen ze niet beiden tegelijk volledig waar zijn. Als er werkelijk tegenspraken in de Bijbel zouden staan, dan staat er onjuiste informatie in de Bijbel. En dat is precies wat het boek de jongeren probeert bij te brengen.

Fransen beweert onder meer dat de twee verslagen van de schepping in Genesis 1 en 2 elkaar tegenspreken (pp. 55,56,86). In het boek wordt er simpelweg van uitgegaan dat dit zo is. Dat de creationisten en andere orthodoxe christenen met goede argumenten verdedigen dat de twee verslagen elkaar niet tegenspreken (4), wordt door het “neutrale” cursusboek genegeerd.

Een verkeerd en verouderd wereldbeeld in de Bijbel

Het boek wijst er op dat de schrijvers van de Bijbel kinderen van hun tijd waren. Ik citeer: “Soms zegt de Bijbel wel iets, maar is het nogal gekleurd door de tijd en de plaats waar het boek geschreven is.” (p. 4) Zo werkt Fransen naar de stelling toe, dat het wereldbeeld dat we volgens hem in de Bijbel vinden, verouderd en onjuist is (5). Volgens de theïstisch evolutionisten is de Bijbel op het gebied van de natuur en de geschiedenis niet foutloos, niet betrouwbaar, niet waar. Hoe het werkelijk in elkaar steekt, maakt de wetenschap duidelijk.

De verwerping van het principe dat de Schrift zichzelf uitlegt. Uitschakelen van het Schriftgezag.

Een fundamenteel principe voor de uitleg van de Bijbel is de regel dat de Schrift zichzelf uitlegt en dat de eigen uitleg van de Bijbel bindend is. Als je wilt weten hoe je een bepaald Schriftgedeelte moet verstaan, dan moet je in de Bijbel kijken naar andere Schriftgedeelten die over hetzelfde onderwerp gaan. Laten we dit principe toepassen op Genesis 1 en 2. Als je andere Bijbelgedeelten leest die over de schepping gaan, dan blijkt dat deze uitgaan van een letterlijke opvatting van Genesis 1 en 2 (6). Dat betekent dat voor een orthodox christen de juiste uitleg vast staat, want de uitleg die de Schrift zelf geeft is bindend. Als de Bijbel ergens duidelijk over is, dan is de juiste uitleg bekend. Want een orthodox christen belijdt dat de Bijbel het onfeilbare woord van God is. Op grond van het zelfgetuigenis van de Bijbel gelooft hij dat de Geest van God de Bijbelschrijvers zodanig heeft geleid dat ze precies datgene neerschreven wat God door hen heen wilde zeggen en dat er daarom geen foutieve informatie in de Bijbel staat (7).

De regel dat de Schrift zichzelf uitlegt en dat deze uitleg bindend is, maakt dat theïstische evolutie onmogelijk te combineren is met de Bijbel. Fransen weet dat en daarom besteed hij hier aandacht aan. Ik geef twee citaten:

“Het is wel belangrijk om heel de Bijbel te laten spreken, schrift met schrift te vergelijken” (p. 59).

“Een basisregel is dat we waar mogelijk de Bijbel via de Bijbel interpreteren. Dus: klopt een bepaalde interpretatie ook met de rest van de Bijbel? Maar soms heb je ook gegevens van buiten de Bijbel nodig ….” (p. 62).

Let op wat Fransen doet. Hij zegt dat de regel om schrift met schrift te vergelijken belangrijk is, maar niet bindend. Er zijn uitzonderingen op de regel. Hij zegt dat je deze regel alleen “waar mogelijk” kunt toepassen en “soms heb je ook gegevens van buiten de Bijbel nodig” (p. 62 ), zoals in het geval van de schepping. Als het om de schepping en om de gevolgen van de zondeval gaat, is volgens Fransen de eigen uitleg van de Bijbel niet bindend. Volgens Fransen bepaalt niet de Bijbel, bepaalt niet Jezus en ook niet de apostel Paulus, maar de seculiere wetenschappelijke consensus van dit moment, de uitleg van Genesis 1,2 en 3.

In het boek worden de consequenties van deze principiële keuze om meer gewicht te geven aan een wetenschappelijke theorie, dan aan het getuigenis van de Schrift, niet besproken. Als de Bijbel niet altijd beslissend is voor de eigen uitleg en als je in dit geval het getuigenis van Jezus en Paulus opzij kunt schuiven, waarom dan niet hetzelfde doen op andere punten? Bijvoorbeeld als het gaat om de zondeval. Is de zondeval wel letterlijk zo gebeurd? Veel theïstisch evolutionisten geloven daar niet meer in. Sommigen twijfelen ook aan een letterlijke historische Adam en Eva. En heeft Paulus zich niet vergist toen hij schreef over homoseksualiteit als een zonde. Was hij daarin ook niet een kind van zijn tijd? Enzovoorts. Als je het bindende principe dat de Bijbel zichzelf uitleg verwerpt, dan is het hek van de dam. Dan blijft er van het Schriftgezag niets over. Zonder het zelf uitdrukkelijk te zeggen, schakelt Fransen in het boek het gezag van de Bijbel uit.

De theorieën van de Schriftkritiek worden serieus genomen

De grote aanval op de onfeilbaarheid van de Bijbel is in de negentiende eeuw begonnen met schriftkritische theorieën over het auteurschap van de eerste vijf boeken van Mozes. De bronnentheorie werd ontwikkeld. Er is veel variatie in deze theorie. Maar één van de dingen die geleerd worden, is dat het boek Genesis, zoals wij dat nu in onze Bijbel hebben, pas is samengesteld tijdens de Babylonische ballingschap. Dus vele eeuwen na het leven van Mozes. Lees, met dit in gedachten, eens het volgende citaat uit het boek:

“Veel Bijbelwetenschappers vermoeden dat de scheppingsverhalen uit Genesis zijn geschreven tijdens de Babylonische ballingschap, onder invloed van de scheppingsverhalen, die daar rondgingen ….” (p. 72)

Daar hebben we de wetenschappers weer. Deze keer zijn het Bijbelwetenschappers. En veel van hen vermoeden dat de scheppingsverhalen uit Genesis pas geschreven zijn tijdens de Babylonische ballingschap. En inderdaad zijn er veel vrijzinnige Bijbelwetenschappers die deze en vele soortgelijke speculaties verkondigen. Wat Fransen er opnieuw niet bij zegt is dat alleen vrijzinnige Bijbelwetenschappers zulke speculatieve theorieën over de Bijbelboeken uitdragen.

Een karikatuur van de leer over de onfeilbaarheid van de Schrift

Fransen maakt in het boek een karikatuur van de leer over de onfeilbaarheid van de Schrift. Hij doet alsof de leer over de onfeilbaarheid van de Schrift veronderstelt dat God letterlijk de Bijbel heeft gedicteerd (p. 56), zoals een baas een brief dicteert aan een secretaresse. En hij beweert dat de leer over de onfeilbaarheid van de Bijbel niet op de Bijbel zelf is gebaseerd. Want zo stelt hij, de Bijbel zegt niet van zichzelf dat hij foutloos is (p. 56).

Voor een antwoord op deze aanval op de onfeilbaarheid van de Schrift, verwijs ik naar de volgende Bijbelstudies en artikelen:

+ Over de goddelijke inspiratie van de Bijbel:

http://www.honderdbijbelstudies.nl/de-leer-over-de-bijbel/42-de-inspiratie-van-de-bijbel/

+ Over de onfeilbaarheid van de Schrift:

http://www.honderdbijbelstudies.nl/de-leer-over-de-bijbel/43-de-onfeilbaarheid-van-de-bijbel/

+ Nog meer artikelen over de onfeilbaarheid van de Schrift.

www.toetsalles.nl/onfeilbaarheid.htm

Evangelische en orthodox reformatorische christenen hebben ruim dertig jaar geleden de zogenaamde Chicago Verklaringen opgesteld. Er zijn twee verklaringen. De ene gaat over de onfeilbaarheid, de andere over de uitleg van de Schrift. Deze verklaringen schermen af naar de karikatuur die Fransen van de leer over de onfeilbaarheid maakt.

Hier is een link naar de pagina over de Chicago Verklaringen op de toetsalles site: www.toetsalles.nl/Chicago.htm . Op die pagina staat onder meer een link naar een Nederlandse vertaling van de verklaringen. Zie ook dit Engelstalige Wikipedia artikel.

In “Check it out” komt de Chicago Verklaring over de hermeneutiek even ter sprake (p. 62). Er staat zelfs een internetadres bij. Helaas is het Nederlandstalige Wikipedia artikel, waar naar verwezen wordt, inhoudelijk zo goed als leeg.

Ik wil mijn Reformatorische lezers er op wijzen dat in artikel 5 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis ook de onfeilbaarheid van de Schrift wordt beleden. Want daar wordt over de boeken van de Bijbel het volgende gezegd: “En wij geloven zonder enige twijfeling al wat daarin begrepen is.” In moderner Nederlands overgezet: “En wij geloven zonder enige twijfel alles wat daarin wordt gezegd”. Alles wat in de boeken van de Bijbel wordt gezegd, wordt geloofd. Dus ook alles wat Mozes en Jezus en Paulus zeggen over de schepping.

4. Dood en zonde

Als je, zoals het boek doet, evolutie als een feit accepteert, dan zit je met het probleem van de dood. Waar komt de dood vandaan? Volgens de apostel Paulus is de dood het gevolg van de zonde van Adam (Romeinen 5:12). Maar volgens de evolutietheorie zijn de mensen ontwikkeld uit beesten die sterfelijk waren, de eerste mensen waren dus al sterfelijk voordat ze zondigden.

Het boek anticipeert op dat probleem, met een poging om de zondeval los te koppelen van de fysieke dood. De dood als gevolg van de zondeval, is niet de fysieke dood, het is de geestelijke dood, de scheiding van God (69, 75). Dat wordt als oplossing aan de lezers meegegeven.

Je ziet dat Fransen in het boek twee methoden gebruikt om het duidelijke getuigenis van de Bijbel over de schepping uit te schakelen. De ene keer stelt hij dat de informatie in de Bijbel simpelweg onjuist is, tijdgebonden. En een andere keer probeert hij op gekunstelde wijze de teksten op een manier uit te leggen die niet strijdt met het theïstisch evolutionisme. Twee voorbeelden van dit laatste: hij zegt dat Genesis 1 en 2 bedoeld zijn als poëtische fantasie. En hij verdraait Romeinen 5:12, door te suggereren dat het daar niet om de fysieke dood gaat.

5. Het boek promoot de scheppingsverklaring

Verschillende keren wordt in het boek de zogenaamde Scheppingsverklaring gepromoot. In 2009 is op initiatief van ForumC deze verklaring opgesteld. De verklaring gaat er vanuit dat het verschil van inzicht over de schepping slechts een bijzaak is. Een bijzaak waar we als christenen best van mening over mogen verschillen.

Dat is een zeer misleidende voorstelling van zaken, want het verschil van inzicht over de schepping is geen bijzaak omdat het Schriftgezag op het spel staat en daarmee het fundament onder het geloof. Als je theïstische evolutie aanvaardt dan moet je Genesis 1 en 2 opvatten als poëtische fantasie. Dit gaat in tegen de eigen uitleg van de Bijbel. Als je op dit punt het zelfgetuigenis van de Bijbel opzij mag schuiven, waarom dan ook niet op andere gebieden. Je kunt dan zelf uitmaken wat je als tijdgebonden opzij schuift. Als je dat toelaat, dan is het Schriftgezag volledig weg. Dit gevolg van de wijze waarop de theïstisch evolutionisten met de Bijbel omgaan, wordt door theïstisch evolutionisten gewoonlijk verzwegen of ontkend. Zowel in de scheppingsverklaring als in het boek wordt het genegeerd.

6. Conclusies

Niet het gehele boek gaat over de schepping. Vier van de zes hoofdstukken gaan er wel direct of indirect over. Het boek geeft in die hoofdstukken één lange verdediging van het theïstisch evolutionisme. Als ik een boek had willen schrijven om studenten uit orthodox christelijke kring om te turnen van creationisten in evolutionisten, dan had ik het niet beter kunnen doen.

Het is een schande dat Fransen en ForumC durven zeggen dat het boek neutraal is. Fransen beweert dat het boek de lezers niet een bepaalde kant opstuurt. Ik herhaal nog een keer het citaat uit de inleiding van het boek: “Het is niet de bedoeling om de deelnemers een bepaalde kant op te sturen” (p.4). Dit is wat de Engelsen een “blatant lie” noemen. Het is een brutale leugen.

Bigbang, oersoep en evolutie, worden als bewezen en vaststaand gepresenteerd. Nergens wordt het creationisme als een werkelijk alternatief voorgesteld. Argumenten vanuit creationistische hoek worden niet gegeven. Creationistische verklaringen en sterke punten worden niet genoemd. Zonder deze uitdrukkelijk te noemen, worden tegenwerpingen van creationisten al zo veel mogelijk gecounterd. Problemen, zoals het feit dat Paulus zegt dat de fysieke dood het gevolg is van de zondeval, terwijl het boek leert dat Adam en Eva al sterfelijk waren voor de zondeval, worden weggemasseerd.

Alles wordt van stal gehaald. Om de cursisten gerust te stellen, wordt bijvoorbeeld gezegd dat er in de eerste eeuwen al christenen waren die niet in de letterlijke interpretatie van Genesis 1 en 2 geloofden. Ik citeer: “Zelfs in de eerste eeuwen van de kerkgeschiedenis vroegen mannen als Augustinius zich af hoe we Genesis precies moeten lezen” (p. 72). Wat er niet bij wordt gezegd, is dat Augustinus leefde eind vierde en begin vijfde eeuw na Christus, dus helemaal niet in de eerste eeuwen na Christus.

In zijn ijver om de theïstische evolutie te verdedigen, valt Fransen de orthodoxe leer over de Bijbel keer op keer aan. De onfeilbaarheid van de Bijbel wordt verworpen. De tegenargumenten van de traditioneel evangelische en orthodox reformatorische christenen tegen deze aanvallen op de onfeilbaarheid van de Bijbel worden niet gegeven. De regel dat de Schrift zichzelf behoort uit te leggen, wordt ter zijde geschoven. Die regel is volgens Fransen niet bindend.

De cursisten worden in het boek niet alleen de kant van het theïstisch evolutionisme opgestuurd. Ze worden ook de kant van de vrijzinnigheid opgestuurd. Hun visie op de Bijbel wordt veranderd van orthodox in vrijzinnig.

Als het boek zijn werk kan doen, vormt het in feite de volgende generatie van kerkverlaters. Want alle kerken die het theïstisch evolutionisme aanvaarden en die tegelijkertijd de onfeilbaarheid van de Bijbel verwerpen, veranderen na verloop van tijd in geestelijke sterfhuizen. Binnen één generatie is er van zulke kerken weinig meer over. Ik heb bijvoorbeeld zelf gezien wat er met de grote Gereformeerde Kerk Synodaal is gebeurd, nadat deze kerk midden vorige eeuw het theïstische evolutionisme tolereerde. Zelfs na de fusie met de ook veelal vrijzinnige Hervormde kerk tot de PKN, is deze kerk op de dorpen in Zeeland letterlijk aan het uitsterven. Er komt nog een klein groepje bejaarden en mensen van middelbare leeftijd samen op zondag. Alleen de Gereformeerde Bonds gemeenten in de Hervormde Kerk (nu de PKN), die vasthielden aan de letterlijke schepping en de juiste Schriftvisie, zijn overeind gebleven. Hoelang zal het duren voor dat ook die bezwijken?

Er is nog veel meer kritiek op het boek te geven! Ik heb in dit verslag slechts de belangrijkste punten genoemd.

----------------------

De Eindnoten

(1)Strikt wetenschappelijk genomen worden het oerknal verhaal, het oersoep verhaal en de theorie over de evolutie van de soorten niet als feiten beschouwd. Het zijn verklarende theorieën. Het boek presenteert ze als bewezen en daardoor vaststaande theorieën. Fransen stelt: het is wetenschappelijk bewezen, zo is het gegaan.

(2)Zie het artikel van Gert-Jan van Heugten over het ontstaan van het leven. https://waaromschepping.wordpress.com/2015/07/07/ontstaan-van-het-leven/.

Een beetje bloederig (maar dat is trucage, de kikker wordt niet echt vermalen) filmpje over waarom het ontstaan van het leven op naturalistische wijze niet gaat is https://www.youtube.com/watch?v=_Ea2d09r18o. Kort samengevat kun je zeggen dat materie nooit zichzelf ordent naar leven, maar dat je juist het tegenovergestelde waarneemt. Dat is de tweede hoofdwet van de thermodynamica: de mate van wanorde neemt toe, want wanorde heeft een lagere energie dan orde (over het algemeen) en alles zoekt altijd naar de laagste energietoestand. Losse moleculen hebben een lagere energie dan strengen DNA of eiwit. Maar zelfs als je die strengen hebt, hoe krijg je dan de informatie erop? Hoe 'weet' een eiwit hoe hij DNA af moet lezen? Daarbij: de code om dat eiwit te maken staat op het DNA! Je hebt dus DNA nodig om eiwitten te maken, en eiwitten om DNA af te lezen.

(3)Zie punt 3 van www.toetsalles.nl/htmldoc/oproep.htm

(4)De stelling dat de scheppingsverslagen uit Genesis 1 en 2 elkaar tegenspreken klopt niet. Voor een weerlegging, zie bijvoorbeeld deze Engelstalige artikelen:

https://answersingenesis.org/contradictions-in-the-bible/do-genesis-1-and-2-contradict-each-other/ en http://apologeticspress.org/apcontent.aspx?category=6&article=1131

Waar op gewezen wordt is een veronderstelde tegenspraak in de volgorde van de schepping tussen de mens, de dieren en de planten. Volgens Genesis 1 werden de dieren en de planten geschapen voordat God Adam schiep. Sommige beweren dat de in Genesis 2 een andere volgorde staat. Eerst de mens, daarna de dieren en de planten.

“En de Here God formeerde uit de aardbodem al het gedierte des velds en al het gevogelte des hemels. Ook bracht Hij het tot de mens, om te zien hoe deze het noemen zou; en zoals de mens elk levend wezen noemen zou, zo zou het heten.” (Genesis 2:19)

Deze vermeende tegenstrijdigheid valt weg, wanneer we ons realiseren dat het Hebreeuws geen voltooid verleden tijd heeft (had geformeerd). Meerdere Bijbelcommentatoren, zoals Keil & Delitzsch en Leupold, hebben opgemerkt dat uit de context van Genesis 2 opgemaakt kan worden dat voor de schepping de voltooide tijd wordt bedoeld. Als we rekening met de context houden, zou de vertaling luiden; “En de Here God had uit de aardbodem al het gedierte des velds en al het gevogelte des hemels geformeerd.” Dit is een correcte vertaling, en bij deze vertaling is er geen tegenstrijdigheid. In sommige Engelstalig vertalingen, zoals bijvoorbeeld de NIV, is voor deze vertaling gekozen.

In vers 8 gaat het niet om de planten in het algemeen, het gaat daar om de planten in de hof van Eden. Zie verder de linken die hierboven zijn gegeven.

(5) Fransen vertelt het verhaal van Voetsius (p.52). Voetsius verzette zich tegen de stelling dat de aarde om de zon draait, met een beroep op de Bijbel. De les hieruit: Zie je wel, als het om de natuur en de schepping gaat klopt de Bijbel niet. Dit is weer een voorbeeld van manipulatie van de jongeren, want hij geeft niet alle informatie. Voetsius maakte twee fouten. Ten eerste leert de Bijbel niet dat de aarde om de zon heendraait. Dat wordt nergens gezegd. En ten tweede had Voetius niet door dat in de Bijbel de taal van de waarneming wordt gesproken. Dingen worden beschreven, zoals ze worden waargenomen. Vandaar dat Jozua zei “zon sta stil” en vandaar dat de Bijbel zegt dat de zon stilstond. De leer dat de zon om de aarde draait was niet gebaseerd op de Bijbel, maar op de theorieën van Griekse filosofen. Die hadden groot gezag in die tijd.

(6) Zie punt 3 van www.toetsalles.nl/htmldoc/oproep.htm

(7) De regel dat de eigen interpretatie van de Schrift bindend is, rust op de goddelijke inspiratie en onfeilbaarheid van de Schrift. De leer over de woordelijke inspiratie en de onfeilbaarheid van de Bijbel zijn afgeleid uit de Bijbel zelf. Deze leerstellingen zijn gebaseerd op het zelfgetuigenis van de Schrift. Voor een Bijbelstudie over de inspiratie zie: http://www.honderdbijbelstudies.nl/de-leer-over-de-bijbel/42-de-inspiratie-van-de-bijbel/ . Over de onfeilbaarheid van de Schrift, zie: http://www.honderdbijbelstudies.nl/de-leer-over-de-bijbel/43-de-onfeilbaarheid-van-de-bijbel/ . Voor meer informatie over de strijd rondom de onfeilbaarheid, www.toetsalles.nl/onfeilbaarheid.htm