Geachte broeder F.,

Ik ben oprecht verbaasd over uw reactie.

Ik schrijf over de strijd die veel mannen te voeren hebben om rein te blijven. Dat is hun strijd en hun verantwoordelijkheid. Ik leg de verantwoordelijkheid dus niet bij de vrouwen, zoals u lijkt te denken.

Daarnaast is er de verantwoordelijk die wij als christen hebben om zoveel mogelijk te voorkomen dat we een ander tot aanstoot zijn. Dat geldt ook in dit geval. Er is ook een verantwoordelijkheid van de vrouw om zoveel mogelijk te voorkomen dat ze door haar wijze van kleden en zich gedragen een ander tot aanstoot is. In 1 Tim. 2:9 worden de vrouwen aangespoord om zich ‘zedig en ingetogen’ te kleden. In de statenvertaling staat voor zedig ‘met schaamte’, dat is ook de meeste letterlijke vertaling van het woord.

Uw reactie lijkt me ook een beetje wereldvreemd, praat u wel eens met mannen, oudere en jongere, over hun strijd om rein te blijven? In het pastoraat ben ik deze nood heel wat keren tegengekomen. Een groot deel van de mannen, ook van de christelijke mannen, is zelfs pornoverslaafd, de voornaamste oorzaak is het internet, met een druk op de knop ligt er een heel pakhuis aan porno binnen je bereik. (Ik heb de onderzoeken in de media gezien, in een recent artikel in het ND las ik dat een lerares aan de Evangelische Hogeschool schatte dat 80, of was het 75, procent van de mannelijke studenten op de EH een probleem met seksualiteit had, en dan ging het vooral om het regelmatig bekijken van porno op het internet. Let wel 80 procent, en dan gaat het om gemotiveerde christenen anders studeerden ze niet aan de EH.)

Een onderdeel van het gevecht om met deze slechte gewoonte te breken, een gewoonte die heel snel tot een verslaving verwordt, is dat je een verbond met je ogen sluit om niet meer naar knappe vrouwen te kijken. Daarin moet je jezelf disciplineren. Het is niet genoeg dat je niet meer naar porno kijkt, je moet besluiten om helemaal niet meer naar aantrekkelijke vrouwen te kijken. Geen second look. Als je ook niet met het laatste breekt dan is het onmogelijk om van de verslaving af te komen. Ik dacht onder meer aan deze mannen, waarvan ik er persoonlijk enkele ken, toen ik de bewuste passage opschreef.

Hier heb je zo’n man, hij is bekeerd, hij strijd om van zijn verslaving af te komen, hij went zich bewust aan om ook niet meer naar aantrekkelijk vrouwen te kijken, en dan komt hij in de kerk, waar hij gedwongen wordt om te kijken naar een optreden van een dansgroep bestaande uit jonge, slanke vrouwen. Dansen als performance is communiceren met je lichaam. Daardoor vestig je de aandacht op je lichaam. De danseressen vestigen de aandacht op hun lichaam, bewust, want ze willen er wat mee vertellen. Er is geen ontsnappen mogelijk. Wat moeten deze mannen doen. Vijf of tien minuten naar het plafond staren. Moeten ze zich maar beheersen zoals u lijkt te suggereren, of is het fout om een zwakke gelovige door iets wat we in het huis van God doen in verzoeking te brengen?

Daar komt nog bij dat de kleding vaak niet bepaald zedig is. Wel bedekt maar toch strak, want je moet natuurlijk wel kunnen dansen.

Overigens, op het gevaar af dat ik weer wat cynisch wordt: God roept blijkbaar geen dikke, oude, lelijke vrouwen tot de ‘bediening’ van dansen voor de Heer. God heeft als ik het moet geloven een voorkeur voor knap, jong en slank.

Als mijn uitleg niet juist is kunt u mij dan misschien uitleggen wat naar uw inzicht de meest waarschijnlijke reden is waarom de bijbel de dans als performance (dansers en toeschouwers) niet kent in de eredienst. Niet onder Israël, niet onder de gemeente. En overigens ook niet in de vroege kerkgeschiedenis.

Met vriendelijke groet,

Ary Geelhoed